Ik had verwacht dat dit wel eens de zwaarste trail zou worden die ik al gelopen had, maar zo erg had ik het niet verwacht...
Samen met Stella Petric vertrok ik 5 dagen voor de wedstrijd al naar de franse alpen. Na 8-9 uur rijden kwamen we om 15:30 aan op de camping in Vizille waar we 5 nachten hadden geboekt in de 'coco sweet' een kruising tussen een tent en een camper. Op maandag zou het weer nog slecht zijn, maar voor de volgende dagen waren de verwachtingen heel positief. Die maandag gingen we toch even de beentjes wat losgooien met als doel Veymont (2341M) in het PN du Vercors. Op het locale toerist info raadde ze ons aan om niet tot aan de top te lopen. We beslisten om tot op de col te lopen en dan te kijken of we verder zouden gaan of niet. Boven was er veel mist maar we liepen toch verder tot we bij een stenen boog kwamen ter bescherming tegen wind. Daar begon het plots hard te regenen en we besloten om terug te keren waarna we ook nog een serieuze hagelbui over ons kregen.
De volgende dag was het, ondanks de mooie voorspellingen, toch nog heel bewolkt. het plan was om een stukje van het parcours te verkennen. Met de kabellift tot 2257M en dan wat lopen op hoogte.
Eens halfweg in de kabellift kwamen we boven de wolken en was het niets dan blauwe lucht en prachtige zichten. Na enkele uurtjes moesten we alweer terugkeren want de laatste lift naar beneden was al om 17u.
Op woensdag gingen we terug naar Vercors omdat we wilden weten of we nu uiteindelijk die top bereikt hadden of niet en wat voor uitzichten we gemist hadden. Samen met Remco, een Nederlander die ook aan de wedstrijd zou deelnemen deze keer. We waren dus wel degelijk op de top geweest de eerste keer, maar deze keer hadden we de mooie zichten erbij, met onder andere een mini versie van de tafelberg in Kaapstad, prachtig!
Dat was dan wel meer dan genoeg wat betreft voorbereiding voor de wedstrijd. Die avond hadden we ook een fransman( die Stella had ontmoet op een andere wedstrijd) op bezoek die 2 nachten bij ons zou logeren.
Op donderdag dan de startnummers gaan halen en tenten opzetten in Aiguebelle. Een vriend van die fransman bracht ons terug naar Vizille waar we de volgende morgend om 06:00u zouden starten.
Aan de start was de sfeer heel relaxed, ik kon nog 10 min. voor de start helemaal tot vooraan wandelen en starten.
Zoals gewoonlijk vertrok ik dan ook weer mee met de eerste lopers. Al snel waren we met z'n drieén weg waaronder 1 dame. Lang hield ik dat natuurlijk niet vol tussen die toppers. Een half uurtje later kwam een japanner naast mij lopen en we begonnen te praten en hij zei dat hij ooit met Killian het podium gedeeld had bij de UTMF!
Na 15km liep ik nog in de top 10! maar toen begon het echt technisch te worden en werd stap voor stap ingehaald. Dan volgden 80km van afzien, afzien en afzien! Zeker 5 a 6 keer serieus gevallen en verschillende keren gestruikeld en voeten omgeslagen op losliggende rotsen. Zou ik dan te onzeker en voorzichtig zijn voor dit soort ondergrond? Na het verlaten van refuge jean collet op km 40 had ik een boterham met confituur genomen die ik onderweg zou opeten, maar ik was niet de enige die daar zin in had...een wesp zag dat ook wel zitten en voor ik het besefte zat ze, samen met die boterham, in mijn mond en had ze me nog net gestoken op mijn lip voordat ze mijn mond weer uitvloog. Gelukkig zonder grote gevolgen. Alsof dat allemaal nog niet genoeg was kwam ik ook nog zonder licht te zitten om 03:00u. Beide hoofdlampjes met platte batterij tijdens een lange afdaling op ijs! niemand te zien in de verre verte. Dan maar wachten tot er iemand kwam. na een 15min zag ik 2 lichtjes van boven afkomen...toen ze bij mij waren vertelde ik hen wat er gebeurd was maar ze gingen gewoon door!!! niet te geloven! na zo'n 10min kwam er een andere fransman, en die had me zijn reserve hoofdlamp geleend en kon ik weer verder.
Ik heb nog nooit zoveel gedacht aan opgeven dan bij deze wedstrijd! Gelukkig maakte het mooie parcours veel goed en gaf het me steeds weer de moed om door te gaan. Vanaf ongeveer 100km ging het allemaal wat vlotter en kon ik terug wat meer lopen. Uiteindelijk dan toch nog 36ste ( 12de in mijn categorie) na een dikke 38u en als enige belg geeindigd. Stella, door omstandigheden, jammer genoeg niet gefinished.
In een paar lijnen:
- Zeer mooi maar veel te technisch parcours
- Goede organisatie
- Behulpzame en enthousiaste vrijwilligers
- Goede bevoorradingen ( al had ik er liever 1 of 2 minder en 1 warme maaltijd meer, bv bij super collet, km 95)
- Als je van een technisch parcours houdt is dit zeker een aanrader!
Als laatste:
Ik heb geen enkel gelletje genomen, 4 repen gegeten, 1.5 liter gedronken tussen de bevoorradingen, wat extra op de bevoorradingen en tijd genomen om te eten. Niets last gehad van spierpijn of krampen en na 2 dagen al hersteld. De enige pijn die ik nog heb is van mijn valpartijen. Dat vind ik al heel positief.
Samen met Stella Petric vertrok ik 5 dagen voor de wedstrijd al naar de franse alpen. Na 8-9 uur rijden kwamen we om 15:30 aan op de camping in Vizille waar we 5 nachten hadden geboekt in de 'coco sweet' een kruising tussen een tent en een camper. Op maandag zou het weer nog slecht zijn, maar voor de volgende dagen waren de verwachtingen heel positief. Die maandag gingen we toch even de beentjes wat losgooien met als doel Veymont (2341M) in het PN du Vercors. Op het locale toerist info raadde ze ons aan om niet tot aan de top te lopen. We beslisten om tot op de col te lopen en dan te kijken of we verder zouden gaan of niet. Boven was er veel mist maar we liepen toch verder tot we bij een stenen boog kwamen ter bescherming tegen wind. Daar begon het plots hard te regenen en we besloten om terug te keren waarna we ook nog een serieuze hagelbui over ons kregen.
De volgende dag was het, ondanks de mooie voorspellingen, toch nog heel bewolkt. het plan was om een stukje van het parcours te verkennen. Met de kabellift tot 2257M en dan wat lopen op hoogte.
Eens halfweg in de kabellift kwamen we boven de wolken en was het niets dan blauwe lucht en prachtige zichten. Na enkele uurtjes moesten we alweer terugkeren want de laatste lift naar beneden was al om 17u.
Op woensdag gingen we terug naar Vercors omdat we wilden weten of we nu uiteindelijk die top bereikt hadden of niet en wat voor uitzichten we gemist hadden. Samen met Remco, een Nederlander die ook aan de wedstrijd zou deelnemen deze keer. We waren dus wel degelijk op de top geweest de eerste keer, maar deze keer hadden we de mooie zichten erbij, met onder andere een mini versie van de tafelberg in Kaapstad, prachtig!
Dat was dan wel meer dan genoeg wat betreft voorbereiding voor de wedstrijd. Die avond hadden we ook een fransman( die Stella had ontmoet op een andere wedstrijd) op bezoek die 2 nachten bij ons zou logeren.
Op donderdag dan de startnummers gaan halen en tenten opzetten in Aiguebelle. Een vriend van die fransman bracht ons terug naar Vizille waar we de volgende morgend om 06:00u zouden starten.
Aan de start was de sfeer heel relaxed, ik kon nog 10 min. voor de start helemaal tot vooraan wandelen en starten.
Zoals gewoonlijk vertrok ik dan ook weer mee met de eerste lopers. Al snel waren we met z'n drieén weg waaronder 1 dame. Lang hield ik dat natuurlijk niet vol tussen die toppers. Een half uurtje later kwam een japanner naast mij lopen en we begonnen te praten en hij zei dat hij ooit met Killian het podium gedeeld had bij de UTMF!
Na 15km liep ik nog in de top 10! maar toen begon het echt technisch te worden en werd stap voor stap ingehaald. Dan volgden 80km van afzien, afzien en afzien! Zeker 5 a 6 keer serieus gevallen en verschillende keren gestruikeld en voeten omgeslagen op losliggende rotsen. Zou ik dan te onzeker en voorzichtig zijn voor dit soort ondergrond? Na het verlaten van refuge jean collet op km 40 had ik een boterham met confituur genomen die ik onderweg zou opeten, maar ik was niet de enige die daar zin in had...een wesp zag dat ook wel zitten en voor ik het besefte zat ze, samen met die boterham, in mijn mond en had ze me nog net gestoken op mijn lip voordat ze mijn mond weer uitvloog. Gelukkig zonder grote gevolgen. Alsof dat allemaal nog niet genoeg was kwam ik ook nog zonder licht te zitten om 03:00u. Beide hoofdlampjes met platte batterij tijdens een lange afdaling op ijs! niemand te zien in de verre verte. Dan maar wachten tot er iemand kwam. na een 15min zag ik 2 lichtjes van boven afkomen...toen ze bij mij waren vertelde ik hen wat er gebeurd was maar ze gingen gewoon door!!! niet te geloven! na zo'n 10min kwam er een andere fransman, en die had me zijn reserve hoofdlamp geleend en kon ik weer verder.
Ik heb nog nooit zoveel gedacht aan opgeven dan bij deze wedstrijd! Gelukkig maakte het mooie parcours veel goed en gaf het me steeds weer de moed om door te gaan. Vanaf ongeveer 100km ging het allemaal wat vlotter en kon ik terug wat meer lopen. Uiteindelijk dan toch nog 36ste ( 12de in mijn categorie) na een dikke 38u en als enige belg geeindigd. Stella, door omstandigheden, jammer genoeg niet gefinished.
In een paar lijnen:
- Zeer mooi maar veel te technisch parcours
- Goede organisatie
- Behulpzame en enthousiaste vrijwilligers
- Goede bevoorradingen ( al had ik er liever 1 of 2 minder en 1 warme maaltijd meer, bv bij super collet, km 95)
- Als je van een technisch parcours houdt is dit zeker een aanrader!
Als laatste:
Ik heb geen enkel gelletje genomen, 4 repen gegeten, 1.5 liter gedronken tussen de bevoorradingen, wat extra op de bevoorradingen en tijd genomen om te eten. Niets last gehad van spierpijn of krampen en na 2 dagen al hersteld. De enige pijn die ik nog heb is van mijn valpartijen. Dat vind ik al heel positief.