Een tijdje geleden dat ik nog een verslag heb geschreven op mijn blog.
Ik had dan ook nog geen noemenswaardige wedstrijden gelopen dit jaar.
Door omstandigheden heb ik ook mijn 1 jaar (loop)avontuur vroegtijdig stop moeten zetten. Het avontuur mag dan voorbij zijn...het lopen gaat gewoon verder.
Ik ga nu ook mijn volgende verslagjes in het nederlands schrijven ipv in het engels.
...
Vorige week was het dan eindelijk zover, op 6 mei vertrok ik naar La Palma voor mijn eerste internationale trail van het jaar, de transvulcania ( DNF in Thailand wegens valpartij niet meegerekend). Op de luchthaven kwam ik Christine Naegels, die ook zou deelnemen, en haar moeder tegen. We hadden afgesproken om de volgende morgend het eerste stukje van de transvulcania te verkennen dat we tijdens de wedstrijd in het donker zouden lopen.
Aangekomen in La Palma huurauto opgepikt, gaan winkelen en naar de bungalow gereden die ik samen met Tom schegers (die een dagje later zou komen) gehuurd had voor een week.
De volgende morgend om 10u vertrokken we aan de vuurtoren voor ons verkenningsloopje tot aan Los canarios, wat tevens ook het eerste checkpoint is, en terug.
Dan was het al tijd om Tom te gaan halen op de luchthaven.
Met een uur vertraging reden we richting Tazacorte om te gaan kijken naar de 'vertical race' 1160m hoogtewinst op 6,6km.
De ochtend van de wedstrijd om 02u30 opgestaan en samen met Christine en moeder vertrokken we rond 03u45 richting start.
"ons moeder" zou ons naar de start brengen en 's avonds terug oppikken aan de aankomst.
1,5km van de start was de weg afgesloten voor auto's. Paniek in de auto! gelukkig waren er bussen voorzien door de organisatie die de deelnemers tot aan de start brachten. We waren dan nog een uur voor vertrek aan de startlijn waardoor we nog op een redelijk goede plaats konden vertrekken.
Vanaf het startschot tot aan de eerste drankpost was het dringen...en over stokken vallen voor sommigen!
De eerste 24km waren zo goed als constant klimmen tot aan 1930m dan even 500m afdalen en terug omhoog tot 2426m, wat tevens het hoogste punt van de wedstrijd is en waar we dan al 50km achter de rug hadden. Rond km26 in El Pilar startte ook juist de marathon afstand toen ik daar toekwam om 09u30. Gedaan met de rust rond mij en het was weer wringen tussen de menigte. Het 50km punt had ik bereikt na 8 uurtjes lopen. Het zag er dus nog haalbaar uit om rond die tijd van 10 uur binnen te zijn omdat het zwaarste stuk dan achter de rug was en de afdaling kon beginnen. Al had ik ondertussen wel 2 blaren en ook krampen in mijn kuiten. Na de nodige koolhydraten en zouten tot mij genomen te hebben begon ik er dan aan. Al snel begonnen de krampen te verergeren en begon ik ook meer en meer last te krijgen van mijn blaren. Dan maar wat rustiger aan doen en wat langer genieten van de mooie natuur, de sfeer...en de pijn, dacht ik.
Terug op zeeniveau in Tazacorte wat ijs op mijn kuiten gelegd en dan verder voor de laatste 5 km met een toch nog steile klim van zo'n 300m.
Na 12u30min liep ik uiteindelijk over de finish.
Toch altijd weer een zalig moment met zoveel mensen langs de kant die je aanmoedigen...
Na de wedstrijd zijn we nog een paar dagen blijven nagenieten op La Palma met z'n vieren.
Nog een mooie wandeling gemaakt en lekker genoten van de locale lekkernijen!
Dank aan iedereen die deze mooie ervaring heeft mogelijk gemaakt!
Opmerkingen:
- Buiten 1 verkeerde melding van de juiste afstand naar volgende controlepost, goed georganiseerd.
- Toch wel teleurstellend hoe vele lopers er nog steeds op rekenen dat anderen na hun het afval wel zullen opruimen!!!
- Mooi parcours, maar zeker niet de mooiste wedstrijd die ik al gelopen heb.
- vestjes waren wat aan de kleine kant.
- Goed gezelschap
Ik had dan ook nog geen noemenswaardige wedstrijden gelopen dit jaar.
Door omstandigheden heb ik ook mijn 1 jaar (loop)avontuur vroegtijdig stop moeten zetten. Het avontuur mag dan voorbij zijn...het lopen gaat gewoon verder.
Ik ga nu ook mijn volgende verslagjes in het nederlands schrijven ipv in het engels.
...
Vorige week was het dan eindelijk zover, op 6 mei vertrok ik naar La Palma voor mijn eerste internationale trail van het jaar, de transvulcania ( DNF in Thailand wegens valpartij niet meegerekend). Op de luchthaven kwam ik Christine Naegels, die ook zou deelnemen, en haar moeder tegen. We hadden afgesproken om de volgende morgend het eerste stukje van de transvulcania te verkennen dat we tijdens de wedstrijd in het donker zouden lopen.
Aangekomen in La Palma huurauto opgepikt, gaan winkelen en naar de bungalow gereden die ik samen met Tom schegers (die een dagje later zou komen) gehuurd had voor een week.
De volgende morgend om 10u vertrokken we aan de vuurtoren voor ons verkenningsloopje tot aan Los canarios, wat tevens ook het eerste checkpoint is, en terug.
Dan was het al tijd om Tom te gaan halen op de luchthaven.
Met een uur vertraging reden we richting Tazacorte om te gaan kijken naar de 'vertical race' 1160m hoogtewinst op 6,6km.
De ochtend van de wedstrijd om 02u30 opgestaan en samen met Christine en moeder vertrokken we rond 03u45 richting start.
"ons moeder" zou ons naar de start brengen en 's avonds terug oppikken aan de aankomst.
1,5km van de start was de weg afgesloten voor auto's. Paniek in de auto! gelukkig waren er bussen voorzien door de organisatie die de deelnemers tot aan de start brachten. We waren dan nog een uur voor vertrek aan de startlijn waardoor we nog op een redelijk goede plaats konden vertrekken.
Vanaf het startschot tot aan de eerste drankpost was het dringen...en over stokken vallen voor sommigen!
De eerste 24km waren zo goed als constant klimmen tot aan 1930m dan even 500m afdalen en terug omhoog tot 2426m, wat tevens het hoogste punt van de wedstrijd is en waar we dan al 50km achter de rug hadden. Rond km26 in El Pilar startte ook juist de marathon afstand toen ik daar toekwam om 09u30. Gedaan met de rust rond mij en het was weer wringen tussen de menigte. Het 50km punt had ik bereikt na 8 uurtjes lopen. Het zag er dus nog haalbaar uit om rond die tijd van 10 uur binnen te zijn omdat het zwaarste stuk dan achter de rug was en de afdaling kon beginnen. Al had ik ondertussen wel 2 blaren en ook krampen in mijn kuiten. Na de nodige koolhydraten en zouten tot mij genomen te hebben begon ik er dan aan. Al snel begonnen de krampen te verergeren en begon ik ook meer en meer last te krijgen van mijn blaren. Dan maar wat rustiger aan doen en wat langer genieten van de mooie natuur, de sfeer...en de pijn, dacht ik.
Terug op zeeniveau in Tazacorte wat ijs op mijn kuiten gelegd en dan verder voor de laatste 5 km met een toch nog steile klim van zo'n 300m.
Na 12u30min liep ik uiteindelijk over de finish.
Toch altijd weer een zalig moment met zoveel mensen langs de kant die je aanmoedigen...
Na de wedstrijd zijn we nog een paar dagen blijven nagenieten op La Palma met z'n vieren.
Nog een mooie wandeling gemaakt en lekker genoten van de locale lekkernijen!
Dank aan iedereen die deze mooie ervaring heeft mogelijk gemaakt!
Opmerkingen:
- Buiten 1 verkeerde melding van de juiste afstand naar volgende controlepost, goed georganiseerd.
- Toch wel teleurstellend hoe vele lopers er nog steeds op rekenen dat anderen na hun het afval wel zullen opruimen!!!
- Mooi parcours, maar zeker niet de mooiste wedstrijd die ik al gelopen heb.
- vestjes waren wat aan de kleine kant.
- Goed gezelschap